In Myanmar is een niet-zo-stille genocide gaande
De Rohingya, een etnische moslimminderheid in het overwegend boeddhistische Myanmar, heeft het al tientallen jaren ontzettend moeilijk. Recent zijn de escalaties in de staat Rakhine weer in volle hevigheid opgelaaid. Hulporganisaties luiden de noodklok.
Voor wie het internationale nieuws met enige regelmaat volgt, is de schrijnende situatie van de Rohingya niet nieuw. Dit ‘meest onderdrukte volk ter wereld‘ — bestaande uit zo’n 800.000 mensen (in Myanmar, de diaspora is groter) — is in feite stateloos. Ze worden door de Myanmarese regering als illegale immigranten uit buurland Bangladesh gezien, terwijl ze al generaties lang in Myanmar wonen. De militaire junta, die in feite de macht heeft in het land, voert een waar schrikbewind tegen de Rohingya. Recent laaide het geweld weer op, volgens het Myanmarese leger naar aanleiding van aanslagen van moslimrebellen.
Bangladesh
Als gevolg van het geweld zijn rond de 18.000 Rohingya — sommige bronnen spreken zelfs over bijna 50.000 vluchtelingen — de grens met Bangladesh overgestoken. Maar dat land wil ze ook niet hebben. De overlevenden uit de staat Rakhine spreken van een leger dat moordend, martelend en verkrachtend huishoudt onder de bevolking. Luchtfoto’s en getuigenverklaringen laten grote branden zien in Rohingya-dorpen. Verschillende hulporganisaties luiden de noodklok over de situatie en proberen toegang te krijgen tot het gebied, maar de regering van het land laat geen onafhankelijke waarnemers toe.
Human Rights Watch baseert haar bevindingen op satellietbeelden van het gebied, die een grootschalige vernietiging laten zien. De gevluchte Rohingya wacht in Bangladesh een onzeker bestaan in vluchtelingenkampen met weinig mogelijkheden tot het heropbouwen van hun leven. Bangladesh laat de vluchtelingen bovendien maar mondjesmaat binnen. De Verenigde Naties en Amnesty International pleiten nu voor een betere opvang vanuit het land.
Internationale druk
Ondertussen neemt de internationale druk op Myanmar om het geweld te stoppen toe. Aung San Suu Kyi, de politieke leider van het land, kreeg in het verleden zware kritiek te verduren omdat zij zich niet uitsprak tegen de onderdrukking van de minderheid. Maar hoewel het Zuid-Aziatische land de afgelopen jaren hervormingen doorvoerde, ligt de ware macht in Myanmar nog steeds bij het leger dat een oorlogsoffensief tegen de Rohingya-militanten lijkt te zijn begonnen.
De ‘stille genocide’ — waarover al een aantal jaren gesproken wordt — is allang niet meer zo stil en ontaardt voor de ogen van de internationale gemeenschap in een regelrechte humanitaire ramp. De vraag is nu hoe lang dit nog kan voortduren voordat ingrijpen nodig is. Maar het is de vraag of het dan niet te laat is voor de Rohingya.
