Tam 10 yıl olmuş, zaman ne kadar da hızlı geçiyor.

Ozan otizm tanısı aldığında yaşamımın bittiğini düşündüğüm, pencereden aşağı baktığım ve artık nasıl yaşayabilirim, ne için diye düşündüğüm o gecenin üstünden geçen 10 koca yıl.

O gece sorduğum bu sorunun cevabını veren odamdaki o büyük sessizlikti.

Kocaman bir karanlık ve büyük bir sessizlikle sarmalanmıştım. Tüm vücudum açık bir yara gibi acıyor, üstüme bir kuş tüyü değse acıdan avaz avaz bağıracakmış gibi hissediyordum. Adeta için için yanıyordum. Gözlerim, kalbim, ciğerim yanıyordu.

Bütün umutlarım sönmüş, kurumuş, paramparça olmuştu. Oğlum yatağında uyuyordu ve ben kötü şeyler düşünüyordum.

Pencereden gökyüzüne baktım. Mart ayıydı, bahar geliyordu. Yıldızlı bir geceydi ve gördüğüm her bir yıldız, tek tek parlayıp ışıldarken gözyaşlarım pencereden aşağı akıyor, toprağa karışıyordu.

Sonra dedim ki kendime; Hayatın sana bugüne kadar verdiklerini düşün. Şükredebileceğin her şeyi... Yaşama şansı, seni hayata getiren bir anne baba, altında olduğun bir dam, yiyecek yemişler, bu yıldızları görebileceğin gözler, şu karşıki ağaçta her şeye rağmen cıvıldayan o kuş, kapının önünde mırıldayan kedilerle arkadaş olma şansı, sevilecek dostlar ve aşk...

Ne çok şeyin var.

Peki ya uzaklarda senin kadar şanslı olmayan bir annenin sesini kim duyacak? Sen ne yapıp edip kendi çocuğuna çare olsan da o anne çocuğuna nasıl ve nereden çare bulacak.

Böylece ertesi gün o anne için de çalışmaya, onun da sesi olmak için bir şeyler yapmaya başlama kararı aldım ve aradığım ilk dostum da yardımıma gelince her şey böyle başlamış oldu. 20 yıl geçti ve bugünlere kadar geldik. Anneler olarak çok yorulduk.

Şimdi sizlerden bu ülkedeki tüm özel çocuklar için bir dokunuş bekliyorum. Biz buraya kadar geldik, bizi umutlu geleceğimize taşıyacak bu son dokunuşun siz Türkiye'nin güzel insanlarından geleceğini biliyorum.

İmzalarımızı 1 milyona tamamladığınız gün onları hep birlikte en yetkili kişilere götüreceğiz.

Haydi Türkiye. Özel çocuklarının elinden tut ve onları umutlu bir geleceğe taşı.

Sizlere güveniyoruz.

Sevgiler

Sedef ( Ozan'ın annesi )