Petertje R. de Vries: ‘Doorlopen mensen, wat stelt zo’n lullig aanslagje nou voor?’
Ik vraag me af wat Peter R. de Vries in RTL Boulevard roeptoetert nadat zijn dochter tijdens een concert van de Toppers is opgeblazen door een kamikazemohammedaan. “Ach, de kans dat je in de keuken uitglijdt en met je hoofd in de loeiende oven terecht komt, is oneindig veel groter. Mijn dochter had gewoon een beetje pech. Trouwens, het is helemaal niet bewezen dat het om een islamitische moslimaanslag ging. Ik ga dat bewijzen in mijn komende show.”
Na iedere aanslag duiken ze overal weer op, de nuttige idioten. Petertje de Vries was er als de kippen bij om de slachting van Manchester goed te praten. Het zal me niks verbazen als hij binnenkort woordvoerder van de Wereldraad van Salafitische Moskeeën wordt (als die hem tenminste meer betalen dan de duivel).
Vervolgens zag ik Beatrice de Graaf, die in het muffe naar bedorven zwarte kousen en wollen onderbroeken meurende milieu van de christelijke zendercoördinatoren als een lekkere chick wordt beschouwd. Die grefo’s verlekkerden zich veertig jaar geleden op Martine Bijl in Help de Dokter verzuipt.
Een andere reden waarom De Graaf na iedere aanslag op de treurbuis de aanslagplegers mag verdedigen zie ik niet. Ze verkoopt enkel lariekoek.
Ik vermoed trouwens dat er een flinke aap in een van de mouwen van haar maagdelijk witte blouse verborgen zit: vanuit haar holistisch-messianistische wereldblik gaat ze ervan uit dat Koning Jezus na zijn terugkeer alle mohammedanen zal bekeren tot zijn sekte omdat ze anders naar een plek gaan waar de zon nooit schijnt, waar het vuur nooit wordt geblust, waar weening en tandengeknars zal zijn en waar de worm niet sterft. Zeg maar zoals het Egyptische Luxor eind augustus.
Enfin, wat mij betreft laten ze in Tijdsein of hoe de rommel allemaal heet gewoon Adult Entertainment Actress Bobbi Eden leeglopen over de islamitische terreur. Of Kim Holland voor mijn part, al is die wel een beetje over de houdbaarheidsdatum.
Alles beter dan Peter R. de Vries en Beatrice.
Vervolgens duiken er na een slachtpartij als in Manchester overal mafketels op die roepen dat je je niet moet overgeven aan de angst want dat is precies want de mohammedaanse moslimterroristen van de muzelmannistische persuasie willen. Dat woord angst zit natuurlijk al in terreur, maar dit terzijde. In Belgikistan is de grootste islamoloog de gelauwerde en gevierde schrijver David Van Reybrouck, zeg maar de Vlaamse uitvoering van onze Bas Heijne maar dan aantrekkelijk, knap en aanstootgevend (pun intended, roflol & proest).
Die roept alleen maar dat islam liefde is. Als hij zijn koppie op het schavot van kalifaat Molenbeek neervlijt omdat hij door de salafistische Kulturkammer ter dood is veroordeeld is, zal hij tegen de beul fluisteren: excuseer dat ik uw kromzwaard ga vervuilen, goede man, wie ben ik dat ik dit allemaal mede mag maken.
Hij behoort tot het legertje volidioten dat na elke aanslag brult: moslims doen dit niet, het was een bipolaire loslopende gek met borderline en ze hebben hem nooit een stageplek aangeboden. Werkelijk nog geen kwartier na de aanslag in Manchester las ik al dat het een eenzame wolf was. Hetzelfde gebeurde in Nice, Parijs, Londen en noem maar op. Echter, wat lees ik zojuist in de gezond-verstand-krant van het perfide Albion: dat er nu al meer dan tien mensen bij de zelfmoordaanslag van die Libische jongen betrokken waren, inclusief volgens enkele Britse kranten zijn hele familie.
Na het moslimgeknuffel van de zelfverklaarde specialisten twietterden duizenden Z-artiesten dat ze bijna waren omgekomen tijdens de aanslag. Dries Roelvink had zo het volgende op Twitter kunnen zetten: mijn zoons waren van de week op een feestje op een kasteel in Wassenaar en toen spraken ze in de jacuzzi een kommersjele sekswerkster en haar loverboy kende de dochter van een groenteboer in Lelystad-west en die wilde naar een concert van Ariana Grande gaan, maar dat was uitverkocht. Dat scheelde niet veel, mensen! Close call!
En last but not least klinken de holle kreten van de powers that be. De natte troostwoorden van mijn goede vriend meneer Rutte dus. Het ergste nog vind ik Pechtold, de houthakkende Mephistopheles van de Wageningse berg, die straks staatssecretaris van Onderwijs wordt. Wat beweegt deze Man ohne Eigenschaften toch dat hij walgt van de ChristenUnie maar nog nooit ook maar één kritische kanttekening heeft geplaatst bij de islam? Nu wil hij weer de SP en de PvdA in de formatie betrekken, de grootste verliezers van de verkiezingen. Dat is vergelijkbaar met de feestelijke rondvaart van dat zingende braderietrio omdat ze niet laatste waren geworden in Kiev.
Niet voor niets wilde Pechtold het liefst een regering van GroenLinks, die gierput vol extremisten. De voormalige nummer twee van GroenLinks in Rotterdam, Nourdin El Ouali, is nu de minikalief van NIDA, een bijzonder eng salafistische partijtje dat zich richt op het lompenproletariaat in de projects en de banlieu van Rotjeknor. Het schuim stond op zijn bek toen hij die geestige poster zag van een gehoofddoekte Bobbi Eden die staat te zoenen met een gekeppelde Nasrdin Dchar. Een heerlijke Pavlov-reflex van deze wolf in schaapskleren, net zo voorspelbaar als de volgende islamitische moslimaanslag. Ik sluit heel toepasselijk af met de huiskamervraag van de week: welke stad ontbreekt in dit rijtje?
