Ἔρρε καὶ Ἀργείοισι κακὴν προτιόσσεο φήμην

                                        ἠδ’ αὐτῇ· τάχα γάρ σε καὶ ἀργαλεώτερον ἄλγος

                                             μίμνει Λαοκόoντος ἀναιδέος· οὐ γὰρ ἔοικεν

                                            ἀθανάτων φίλα δῶρα δαϊζέμεν ἀφραδέοντα.

 

                       ΚΟΪΝΤΟΣ ΣΜΥΡΝΑΙΟΣ, Οἱ μεθ’ Ὅμηρον λόγοι, 12.558-61.

 

 

Έφυγες

σε γλύτωσαν τα φίδια που ξεπηδήσαν απ’ τα σπλάχνα σου

μες τον πυρρό ήλιο του Αυγούστου αντιφεγγίζει η απελπισία σου

σε φρυκτωρίες καμπούρικες κι αποκαΐδια.

 

Πηχτή αγωνία φωτός λευκού

σε άγρια πρίσματα, νωθρά διαθλάται.

 

Τα αιμάτινα ποτάμια από τα μάτια σου

ποιος θα τα κατασβέσει

τα μάτια εκείνα τα ενοχλητικά;

 

Έφυγες, Λαοκόων

μες σ’ αιχμηρές κραυγές και τίμια επιφωνήματα

ὁδοιπορούντων νοσούντων καμνόντων αἰχμαλώτων

 

Δώθε το θράσος απ’ τα μάτια σου

(δόλον αἰνὸν ὑπ’ ἐννεσίῃσιν Ἀχαιῶν)

 

μ’ αντίπερα εύκρασία ἀέρων κι εὐφορία καρπῶν

αντίπερα η γαλήνια θάλασσα καιρῶν εἰρηνικῶν

 

Τα δώρα των αθάνατων θεών

να τ’ αρνηθούμε;

 

 

El Greco, “Laocoon”. National Gallery of Arts, Washington, DC (Wikimedia Commons)