Paul Simon & Sting: we zullen het nooit vergeten

Beide veteranen namen hun volledige begeleidingsbands mee (kamp-Sting links, kamp-Simon rechts), zodat een zestienkoppige megaband van uitmuntende musici ontstond.  

Ze openden samen (Brand New Day van Sting, The Boy In The Bubble van Simon) om verder te gaan in ploegendienst: blokje Sting, blokje Simon en bij de aflossing steeds een liedje samen. Bijna alles was vijftien tot vijfenveertig jaar oud; alleen Simon speelde een albumtrack uit 2011. Wie daarover zeurt, was er kennelijk niet bij.  

De som der delen was namelijk veel groter dan het eenvoudige recept doet vermoeden. Wat werd er fantastisch gemusiceerd en wat viel er ontzettend veel te horen in de liedjes, die vrijwel allemaal een nieuw arrangement kregen.

De lange Sting (met volle baard) en de kleine Simon legden het accent in de jaren tachtig, zeg maar bij The Best Of The Police en Graceland, maar maakten allebei veel meer indruk dan ze met The Police (2007) en Graceland (2012) in dezelfde stad deden.  

Sting zong in Bridge Over Troubled Water met meer risico en passie dan ooit tevoren. Simon klom moeiteloos naar de hoogste registers in een uitmuntend 50 Ways To Leave Your Lover. Zijn vocale rol in Stings Fragile? Stings blazers in You Can Call Me Al? Prachtig.  

Drie uren duurde het feest en je verveelde je geen tel: 34 liedjes, twee volwaardige concerten. Het moment waarop Sting Simons gedragen America liet overgaan in een vonkend Message In A Bottle; we zullen het niet meer vergeten.

_{Paul Simon & Sting On Stage Together. Gezien: 22/3, Ziggo Dome, Amsterdam. Nog te zien: 18/4, Ziggo Dome.}