De verdienste van dit 'onderwijsakkoord'? Dat het een akkoord is. Niet meer, niet minder

Zo gaat dat dan, zeker? Eindelijk is de Vlaamse regering bevallen van een min of meer definitief akkoord over een hervorming van het secundair onderwijs. En dus krijg je overal dezelfde eerste reactie: dat het akkoord de verdienste heeft dat het er is.

De vraag is of dat wel klopt. Geen kwaad woord over de inspanningen van minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) om, tot de laatste seconde toe, te knokken voor een eerbaar vergelijk. Maar het resultaat is toch vooral een 'politiek' compromis in de beperkte zin van het woord. Het is er omdat het er nu eenmaal moest zijn. Zonder akkoord zou minister Crevits haar positie in de regering niet hebben kunnen handhaven. Dat zou een majeure crisis hebben veroorzaakt, die zelfs de sceptische N-VA zich niet had kunnen veroorloven.

En dus zitten we nu met zijn allen te kijken naar een akkoord dat, welja, de politieke verdienste heeft dat het een akkoord is. Niemand in de regering hoeft gezichtsverlies te lijden. De minister kan zeggen dat ze geslaagd is waar haar voorganger gefaald heeft. Dat klopt. Interne opposant N-VA kan zeggen dat ze de grote hervorming afgestopt heeft. Dat klopt ook. En Open Vld kan zeggen dat ze mee aan tafel zat. Dat klopt evenzeer.

De rest van de samenleving mag zich in de haren krabben en afvragen welk probleem deze uiteindelijke hervorming precies zal oplossen. Alleszins niet de problemen die tien jaar geleden werden vastgesteld en nog altijd aanwezig zijn.

Deze hervorming haalt het stigma niet weg van technisch en beroepsonderwijs, waardoor veel talent onderbenut zal blijven. Deze hervorming stelpt de waterval niet waarin te veel leerlingen blijven verzuipen. Deze hervorming voegt geen democratisering toe, geen gelijkere startkansen voor meer excellent talent. Ergens onderweg zijn die respectabele doelstellingen uit beeld verdwenen. Maar er is wel een akkoord, dat dus de verdienste heeft dat het een akkoord is.

Je kunt niet zeggen dat er niets zal veranderen. Scholen krijgen vrijheid om zelf verdere stappen te zetten, als ze willen. Er wordt gewied in de wildgroei aan studierichtingen. Met permissie gezegd, het zou er nog aan moeten mankeren.

Aan Gaston Eyskens wordt de uitdrukking toegeschreven dat een dromedaris een koerspaard is dat door een ministerraad is gestapt. Dat geldt bij uitstek voor deze hervorming. Wel zo jammer dat het dit keer niet over de splitsing van een Brabantse kieskring gaat, maar wel over de toekomst van vele kinderen.