Τα συμπεράσματα από την εκλογική μάχη στη Γαλλία, σε συνδυασμό με τις προηγηθείσες εκλογικές διαδικασίες, το Βrexit στη Βρετανία και τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, προσφέρονται για μια ουσιαστική συζήτηση για τις διεθνείς πολιτικές τάσεις. Απομένουν οι εκλογές στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο, οι αγγλικές εκλογές τον Ιούνιο, οι βουλευτικές στη Γαλλία τον ίδιο μήνα, και πιθανόν οι εκλογές στην Ιταλία.
Διαβάζουμε αυτές τις μέρες ιδίως στα social media αναλύσεις για την σαρωτική νίκη των δημοκρατικών αξιών στη Γαλλία και την μεγάλη ήττα της ακροδεξιάς. Όλοι χαιρόμαστε αλλά δεν συμμερίζομαι ούτε τους πανηγυρισμούς ούτε την άκρατη αισιοδοξία. Το 34,5% της Λεπέν είναι μελανή κηλίδα στην ευρωπαϊκή πολιτική ζωή και στην πολιτική ιστορία της Γαλλίας με ότι ιστορικά συμβολίζει. Η ακροδεξιά είναι ρυθμιστικός παράγοντας στη γαλλική πολιτική ζωή. Καθορίζει την ατζέντα και εκτός Γαλλίας δυστυχώς. Η Λεπέν δεν κατατροπώθηκε και δεν ισοπεδώθηκε στις εκλογές, πήρε διπλάσιο σχεδόν ποσοστό συγκριτικά με τον πατέρα της το 2002. Δεν θέλω να διανοηθώ τι μπορεί να γίνει σε 5-10-15 χρόνια αν η Ευρώπη και η Γαλλία δεν υπερβούν τις σημερινές αιτίες που τροφοδοτούν την δυναμική του εθνικού μετώπου αλλά και της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη. Ευτυχώς έχασε όπως αναμέναμε η Λεπέν αλλά ο αγώνας για τις αξίες της δημοκρατίας και της Ευρώπης πρέπει να ενταθεί. Το αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών δίνει παράταση χρόνου για να βρεθούν λύσεις με βάση τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, τις αξίες της γαλλικής δημοκρατίας αλλιώς η εξοικείωση με το τέρας έχει δυστυχώς ήδη ξεκινήσει. H ήττα της Λεπέν ήταν πιο μεγάλη σε σχέση με ό,τι έδιναν οι δημοσκοπήσεις και αυτό είναι ένα καλό σημάδι. Η ήττα της Λεπέν είναι το τρίτο "ούφ" σε εκλογική μάχη στην Ευρώπη. Εκλογές στην Αυστρία, στην Ολλανδία, στη Γαλλία... Όμως όποιος δοκιμάσει πολλά "ουφ", θα έρθει και η ώρα του "ωχ".
Η νίκη του Μακρόν στη Γαλλία είναι πασιφανές πως δεν οφείλεται μόνο στις δικές του επιλογές και τη δική του πολιτική επιρροή στο εκλογικό ακροατήριο της χώρας του. Είναι μια νίκη που του δόθηκε και για να κλείσει ο δρόμος στην αντίπαλο εκπρόσωπο της Ακροδεξιάς… Οι ψηφοφόροι του Μακρόν στον δεύτερο γύρο, προέρχονται από διάφορους χώρους, που οι πολίτες τους δεν μπορούσαν να επιτρέψουν την άλωση της Γαλλίας από την εθνικιστική και φασίζουσα Δεξιά. Το 64% σε συνδυασμό με το υψηλό ποσοστό αποχής (25%) και το 10% των λευκών και άκυρων, με το οποίο εκλέχτηκε ο νέος Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, αντικατοπτρίζει τη σύνθετη πραγματικότητα σε αυτή τη μεγάλη χώρα της Ευρωζώνης με τον βαρύνοντα ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις.
Από σήμερα ξεκινά ο τρίτος γύρος των Γαλλικών εκλογών, οι βουλευτικές εκλογές. Ο Μακρόν θα προσπαθήσει να συγκροτήσει ένα πολιτικό μέτωπο πάνω στα συντρίμμια των δεξιόστροφων σοσιαλδημοκρατών και τμήματος της γαλλικής δεξιάς. Είναι η ευκαιρία για ανασύνθεση της ευρύτατης αριστεράς, χωρίς σεχταρισμούς, κοντόφθαλμες μικροπολιτικές λογικές, με λογική ανοιχτών οριζόντων ανασύνθεσης με στόχο κατάκτηση πολιτικών πλειοψηφιών στο μέλλον. Το έχει ανάγκη η και η γαλλική και η ευρωπαϊκή αριστερά. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας αλλά και ο υποψήφιος των σοσιαλιστών Μπενουά Αμόν (παρά την εκλογική του συντριβή) τήρησαν στάση ανοιχτών θυρών. Είναι η ώρα να οικοδομηθούν οι γέφυρες!
Η πολύ μεγάλη αποχή δείχνει ότι μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος δεν μετέχει και δεν παίρνει θέση σε διλήμματα που για κάθε δημοκράτη είναι σαφής λόγος όχι μόνο συμμετοχής αλλά και κινητοποίησης. Σοβαρά προβληματική στάση οι ίσες αποστάσεις. -Ας μην βλέπουμε όμως μόνο τα αρνητικά... Η θέση του νέου προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας για το ζήτημα του ελληνικού χρέους όπως πρόσφατα διατυπώθηκε δημόσια είναι θετική, όπως θετική ήταν και η στάση του την περίοδο του 2015 όταν διατέλεσε υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης Ολάντ στο ελληνικό ζήτημα. Η Ελλάδα θα συνεχίσει πιθανώς να έχει ένα σημαντικό φίλο στο τιμόνι της δεύτερης μεγαλύτερης ευρωπαϊκής οικονομίας. Εχοντας και αυτή τη δήλωση του κ. Μακρόν στη φαρέτρα του ο κ. Σαπέν ο Γάλλος υπουργός οικονομικών θα έχει μια θετική και σθεναρή παρέμβαση στο Eurogroup στις 22 Μαΐου, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί η 2η αξιολόγηση. Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγήσει και σε αποσαφήνιση για το χρέος, που θα επιτρέψει την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης τον Ιούνιο. Αυτός είναι ο εθνικός ελληνικός στόχος και η νίκη Μακρόν δίνει μια επιπλέον ώθηση για να φτάσουμε εκεί.
Οι επόμενες κινήσεις του Μακρόν θα είναι ενδεικτικές των προθέσεών του, υπάρχει ήδη η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πρόταση του Πορτογάλου πρωθυπουργού, Αντόνιο Κόστα, να συμμετέχει στις προπαρασκευαστικές συνόδους του σοσιαλιστικού κόμματος πριν τις συνόδους κορυφής της ΕΕ "από τα κέντρο", όπως συμμετέχει ο Αλέξης Τσίπρας ως παρατηρητής που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Αριστερά. Σημαντικό είναι να συνεχιστούν οι ευρωμεσογειακές σύνοδοι που ξεκίνησαν με πρωτοβουλία του Έλληνα πρωθυπουργού αλλά φαίνεται να παίρνουν μόνιμο χαρακτήρα. H Ευρώπη χρειάζεται μια μεγάλη αλλαγή ο νέος Γάλλος Πρόεδρος το έχει στην προεκλογική του ατζέντα αλλά πρέπει να αναζητήσει συμμάχους και υποστηρικτές και στους πολίτες του και στα δημοκρατικά κόμματα στη Γαλλία και την Ευρώπη.
*Άρθρο του διευθυντή της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Ζαχαριάδη στην εφημερίδα "The Hellenic Mail"
