Mathieu van der Poel, die een rit van de Baloise Belgium Tour en de Boucles de la Mayenne in Frankrijk wint, en Wout Van Aert, die de Ronde van Limburg en de Elfstedenronde in Brugge op zijn naam schrijft: daar zou je als voornaamste belager van die twee tenoren in het veldrijden toch een beetje nerveus van worden, of niet soms? Maar dan ben je bij Laurens Sweeck aan het verkeerde adres.

“Wat moest ik mij druk maken”, reageert de kopman van ERA-Circus. “Ik ben sterker dan vorig jaar. Testen maakten dat niet alleen duidelijk, ik voelde het ook aan mijn prestaties.”

Vandaar ook dat de Booischottenaar de conditie geduldig verder opbouwde. Na het BK in Antwerpen ging zelfs de riem er even af.

“Ik genoot van een weekje vakantie aan het Gardameer”, zegt de tweelingbroer van Diether.

De relatieve rust had hem duidelijk deugd gedaan, want zaterdag bij zijn wederoptreden was het meteen raak.

Met de Grote Prijs Jean-Pierre Monseré, die dit jaar het ME UCI 1.1 label verwierf en opgenomen werd in het Europe Tour Circuit, pakte ook Laurens Sweeck in navolging van Van der Poel en Van Aert zijn grote zege op de weg.

“Ik had nochtans niet op winst gerekend”, aldus Sweeck.

“Zeker niet toen ik op zes kilometer van de meet met negen anderen bij de kopgroep van tien kwam aansluiten en ik even naar adem moest happen. Ik recupereerde wel vlug van dat dipje. Op drie kilometer van de meet waagde ik mijn kans. Onder de rode driehoek die de laatste kilometer aanduidt, had ik tien seconden voorsprong. Met de wind pal op de neus hield ik er daar op de meet nog twee van over.”

Laurens Sweeck volgt op de erelijst kleppers als Jürgen Roelandts (2015) en Lars Boom (2016) op.

“Voor mijn eerste zege op de weg bij de profs kon ik geen mooiere koers uitkiezen”, besluitt Laurens Sweeck.

De komende weken zet Sweeck alles op de Ronden van Luik en Namen, en op het BK mountainbiken.