Κυπριακή Βουλή: Προώθηση της πρότασης νόμου για τις εκτρώσεις

Τον περασμένο Οκτώβριο κυρίαρχο θέμα στα πρωτοσέλιδα εφημερίδων ήταν η σύλληψη και η πενταήμερη κράτηση ενός γυναικολόγου και της ασθενούς του, εξαιτίας του παράνομου τερματισμού εγκυμοσύνης της τελευταίας. Το συμβάν αυτό σηματοδοτεί την άμεση ανάγκη επαναφοράς της συζήτησης σχετικά με τις εκτρώσεις στο δημόσιο λόγο. Παράλληλα, καθίσταται αναγκαία η προώθηση της σχετικής πρότασης νόμου.
Στην Κύπρο η σχετική πρόταση νόμου για τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων βρίσκεται στην κυπριακή βουλή από το 2015 και συγκεκριμένα στην κοινοβουλευτική επιτροπή νομικών ενώ πρόσφατα μεταφέρθηκε στην κοινοβουλευτική επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ίσων ευκαιριών. Η πρόταση νόμου αποποινικοποιεί την έκτρωση μέχρι και τη δωδέκατη εβδομάδα για κάθε περίπτωση. Αυτό σημαίνει ότι μια γυναίκα μπορεί να τερματίσει την εγκυμοσύνη της, χωρίς να συντρέχει κάποιος σοβαρός ιατρικός λόγος για την ίδια ή για το έμβρυο. Αντίθετα, στην ισχύουσα νομοθεσία οι εκτρώσεις επιτρέπονται από τον νόμο κατόπιν συγκατάθεσης και καταβολής πιστοποιητικών δύο ιατρών, εαν και εφόσον υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για τη ζωή της μητέρας, αν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για διατάραξη της φυσικής και πνευματικής υγείας της μητέρας, αν υπάρχει ιατρική διάγνωση ότι το έμβρυο που θα γεννηθεί θα πάσχει από σοβαρή αναπηρία ή από ανίατη ασθένεια, ή αν το κυοφορούμενο έμβρυο είναι προϊόν βιασμού ή αιμομιξίας.
Μέσα από τις εμπειρίες που μας έχουν κληροδοτήσει τα κινήματα αναπαραγωγικής δικαιοσύνης, αλλά και τις νίκες που έχουν πετύχει, είμαστε συνειδητοποιημένες για την ανάγκη κατοχύρωσης του δικαιώματός μας στην επιλογή. Κάθε γυναίκα θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα να αποφασίζει αν επιθυμεί να γίνει μητέρα ή όχι. Αυτή της την επιλογή δεν θα έπρεπε να εμποδίζει ούτε ο νόμος, ούτε η θρησκεία ή η εκκλησία, αλλά ούτε και η δημόσια υγεία. Το δικαίωμα στην επιλογή ισοδυναμεί με το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή. Αυτό κατ’ επέκταση σημαίνει ότι η ισχύουσα νομοθεσία συγκρούεται με τον έλεγχο που θα έπρεπε να έχουμε πάνω στα σώματά μας, με την αυτονομία και την αυτενέργειά μας. Ο έλεγχος πάνω στα σώματά μας είναι ταυτόσημος με την απελευθέρωση και την κοινωνική δικαιοσύνη. Ωστόσο, η κυπριακή πραγματικότητα εμποδίζει την πραγμάτωσή της. Γυναίκες τερματίζουν καθημερινά ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες υπό τον φόβο της κύρωσης ποινών και της διακύβευσης της σταθερότητας της υγείας τους, αφού οι μη ασφαλείς εκτρώσεις είναι η μοναδική επιλογή. Εκτός από την εξάλειψη των μη ασφαλών εκτρώσεων με την υπερψήφιση της πρότασης νόμου, θα μπορούν όλες οι γυναίκες, ανεξάρτητα από την κοινωνικοικονομική τους κατάσταση να έχουν ασφαλή και δωρεάν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, εξαφανίζοντας έτσι και την ενδεχόμενη εκμετάλλευση από τους ιδιωτικούς γιατρούς για την συγκεκριμένη υπηρεσία.

Για όλους αυτούς τους λόγους, θεωρούμε επιτακτική την ανάγκη να προχωρήσει επιτέλους η πρόταση νόμου που προαναφέρθηκε. Αυτό αποτελεί το ελάχιστο βήμα προς την κατοχύρωση κάποιων βασικών αναπαραγωγικών δικαιωμάτων που θα έπρεπε να θεωρούνταν ήδη αναφαίρετα σε ένα δημοκρατικό κράτος. Με αυτή την αίτηση, διεκδικούμε το αυτονόητο&colon να αποφασίζουμε εμείς οι ίδιες, για εμάς τις ίδιες.

Η γυναικεία απελευθέρωση δεν θα έχει ολοκληρωθεί ποτέ, εάν δεν έχουμε πρώτα διεκδικήσει το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό.

Πρωτοβουλία για την προώθηση της πρότασης νόμου για τις εκτρώσεις

fb.me/abortionscy

&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash&dash
Why is it Important&quest

Last October the newspaper headlines featured the arrest and five&dashday detention of a gynaecologist and his patient for the illegal termination of the patient's pregnancy. This event marked an urgent need to bring back the abortion debate in the public discourse. At the same time, it demonstrated the necessity of promoting the relevant proposed legislation. The relevant bill for the legalization of abortions has been in the Parliament of Cyprus from 2015, more specifically in the parliamentary committee on legal affairs, while it has recently been transferred to the parliamentary committee on human rights and equal opportunities for men and women. The bill decriminalizes abortion in all circumstances up to twelfth weeks of pregnancy. This means that a woman can terminate her pregnancy without any serious medical reason for her or the foetus. On the contrary, under the current law abortions are only permitted following the consent and the issuing of a certificate by two doctors, if there is a serious risk to the mother's life; if there is a serious risk of a disturbance to the mother's physical and mental health; if there is a medical diagnosis that the embryo to be born will suffer from severe disability or incurable illness; if the pregnancy is the product of rape or incest. Through the experiences of reproductive justice movements and the victories that have been achieved, we are conscious of the need to safeguard our right to freedom of choice. Every woman should have the right to decide whether she wishes to become a mother or not. This choice should not be hampered either by the law, any religion or church, or even by the public health system. The right to freedom of choice equates the right to privacy. By extension, this means that the current legislation is in conflict with the control we should be able to have over our bodies, our autonomy, and our agency; having control of our bodies is synonymous with emancipation and social justice. However, the actuality in Cyprus prevents this from being realized. Women terminating their unwanted pregnancies in fear of criminal sanctions is a daily occurrence, while they are also risking their health and wellbeing as an unsafe abortion is their only option. In addition to eliminating unsafe abortions by passing the proposed law, all women, regardless of their socio&dasheconomic status, will be able to have safe and free access to health services, thus also eliminating the possible exploitation by private doctors for this particular service. For all the above reasons, we consider it imperative to finally proceed with the aforementioned legal proposal. This is the most basic step towards safeguarding some basic reproductive rights which should have already been considered inalienable in a democratic state. With this demand, we claim the obvious&colon to decide by ourselves, for ourselves. Women's liberation will never be accomplished unless we first claim our right to self&dashdetermination.
Initiative for the promotion of the legal proposal on abortion